Żegnaj Atamanie......

[Lucas]

Wczorajszej nocy odszedł od nas Michał "Miszka" Czarnecki. Nie wszyscy wiedzą, że na mundurach wielu ułanów ochotników widnieje odznaka Ułana Komarowskiego dla której wzorem był właśnie Miszka. Zostanie więc z nami na zawsze pamięć o Nim w tej symbolicznej postaci. Komarowska Potrzeba straciła najznamienitszego kawalerzystę. Myślałem, że mam jeszcze czas zaprzyjaźnić się z nim przyjaźnią braterską - już nie zdążę.... Tej pustki w szyku ułanów komarowskich nikt nigdy nie zapełni....... Ja mam dzisiaj taką refleksję - wszyscy uczestnicy uroczystości pod Komarowem zawsze byli dla mnie osobami odtwarzajacymi historię - Miszka był zawsze cholernie prawdziwy, naturalny, pasujący do tego co o prawdziwych kawalerzystach czytałem... Każdy Komarów jest inny, kto przyjeżdża ten to wie ale Komarów bez Miszki, którego spotkanie tam było tak naturalne jak widok wzgórza 255 i widok wieży kościoła w Komarowie uczyni Komarów niekompletnym.... niestety już na zawsze.

[fen]

Ano patrzy na nas Miszka z niebieskich błoni, pewnie uśmiecha się, może ciut smutno i mówi '...nic to chłopaki, będę pilnował abyście porządnie wyglądali..."
Bywaj Miszka, doszlusujemy do Ciebie Kamracie po " malućkiej chwili"
Fen

[Adiutant]

Okrutna, zła i niedobra śmierć wyrwała w sobotę z naszych szeregów człowieka wyjątkowego.
Michał Czarnecki, dla bardzo wielu z nas poprostu Miszka, był ikoną i kwintesencją tego, czym
winien charakteryzować się każdy z nas , noszących mundur kawaleryjski.
Zgodnie z regulaminem walki kawalerii, gdy ubywał Kolega z pierwszego szeregu, jego miejsce
zajmował zaplecznik.
Michał był jedyny, niezastąpiony i to miejsce w szeregu będzie na zawsze puste.
Będzie mi Ciebie bardzo brakować, by byłeś dla mnie jak Brat.
Żegnaj

[pulkownik]

Ciężko jest cokolwiek napisać jednak Michał, był, jest i będzie z nami. Pamięć o nim pozostanie, a ja wierzę, że będzie nas wspierał nawet tam, z Błękitnego Szwadronu. To co pozostawił po sobie jest aktualne i takie też pozostanie. Jego sugestie, uwagi, praca, były i będą dla mnie, jak też dla Sztabu Komarowskiej Potrzeby kierunkiem, któremu będę wierny. Naszym obowiązkiem jest dalej intensywnie pracować ku chwale polskiej kawalerii. I mimo, że łzy cisną się same do moich oczu, serce boli, a okrutne drżenie rąk nie daje zasnąć po stracie przyjaciela, zastępcy i wspaniałego człowieka, to moje myśli uspokajają się ....bo wiem, że Michał jest z nami.

[pulkownik]

http://www.bitwapodkomarowem.pl/

[Staszek]

To prawda...trudno cokolwiek napisać. Dlatego z mojej strony tylko poniższe zdjęcie:
Święto 8 Pułku Ułanów, Wzgórze Wawelskie - poczty podczas "Śpij Kolego..." dla Miszki.

[pulkownik]

Na prośbę Kasi, wdowy po naszym Przyjacielu Miszce - ś.p. Michale Czarneckim zamieszczam podziękowania. Są one skierowane dla nas wszystkich, którzy towarzyszyliśmy w ostatniej drodze Michałowi, modliliśmy się za niego, bądź w jakikolwiek sposób wspieraliśmy organizację pogrzebu i rodzinę naszego zmarłego Przyjaciela.

„Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.” - Antoine de Saint-Exupéry

Moi Drodzy!

Michaś był, jest i będzie dla mnie i naszego synka Jeremiego największą Miłością.
Pozostanie w naszej pamięci jako człowiek nie z tej epoki - szlachetny, honorowy, odważny, pełen poświęcenia i miłości.

Dziękuję Wam wszystkim za skrzydła. Bez Was nie dalibyśmy sobie rady.

Dziękuję za pomoc, okazałą troskę, wsparcie i obecność w Ceremonii Pożegnania naszego Ukochanego.

Kasia i Jeremi