Forum Kawalerii RP

To jest bardzo znane zdjęcie - pojawia się wszędzie w kontekście obrony Lwowa - ta Pani to jakaś znana literatka, ale cholera nazwiska nie pomnę. Co do ułanki to coś czuję Myta, że będę pierwszy w niej paradował!!! Siodło mam pasujące, szaszkę na partupeji posiadam, troczenie austryjackie z kociołkiem na samej górze i jest ok!!!

No ji kunie so .
A na mój gust to najbaewniejszą (z wielu wzgledów rzecz jasna, nie tylko przez kurtkę mundurową ) był pchor. Jarema. Wszędzie było go pełno (ech, jak ja byłem w jego wieku... ) .

Huzarzy Śmierci? To była dobra ekipa...

miszka7-1 napisał(a):Panowie, dość już bo mi głupio, chaliera trza było gajerek wdziać i święty spokój.
A co kurtek ułanek to w latach 1918-1923 można je było spotkać we wszystkich mniejszych i większych jednostkach i oddziałach jazdy.
Przykład: pierwszy z lewej , 1 po prawej od sztandaru a i kobitka się znajdzie

Miszka byle moja kobieta jej nie widziała, bo juz wtedy nie da rady jej powstrzymać od nałożenia munduru i konnego zjechania stolicy WLKP....

Elmijakke, to co na dni ułana w Poznaniu tworzymy wydzielony patrol Kawalerii w mundurach wz 17....

Cóż, w wojnie polsko-bolszewickiej nie jest to jedyny przypadek kobiety w jednostkach jazdy. Także Myta albo dobrze oszukuj albo "umarł w butach" .

Piotrek napisał(a):Huzarzy Śmierci? To była dobra ekipa...

Tam jest Lwowski Szwadron Śmierci. Huzarzy Śmierci nosili charakterystyczne czarne opaski z czaszką. Jakbym był bolszewikiem to nie chciałbym na nich trafić .

Generał Brzeszczyński dowodził Huzarami Śmierci przez krótki okres, pisał o tym w swoich wspomnieniach. Tam była potrzebna nie tylko twarda ręka, ale pięść i but, żeby towarzystwo w ryzach utrzymać.

Jest opisany zabawny moment, gdy zdał już Dywizjon Huzarów Śmierci i wrócił do swojej baterii dywizjonu artylerii konnej. Któregoś dnia przypadały jego imieniny. W pewnym momencie, na kwaterze rozległy się krzyki, żołnierze zaczęli wpadać do chat po broń z okrzykiem, że Huzarzy szarżują baterię. Faktycznie, po chwili na na drodze ukazał się Dywizjon w galopie i zajechał przed chatę, w której stacjonował Brzeszczyński. Okazało się jednak, że w ten sposób przybyli złożyć życzenia imieninowe swojemu niedawnemu dowódcy.

Co do huzarów to faktycznie dość barwna historia, gdzieś kiedyś zawiesiłem tu cały artykuł o nich, a co w kobit w mundurach to nie przelewki z tą moją... buntuje mi się że może do miasta w kiecce jechać to i w mundurze by mogła, gotowa cycki owinąć sobie bandażem, włosy ściąć byle jechać... jakaś masakra.... na szczęście na te zdjęcia nie trafiła "jeszcze", a w kawalerii krótko przed wojennej już ich nie było na szczęście więc argumentacja z mojej strony zasadna

I tak trzymaj! Ale pamiętaj - jak kobieta w nocy nie jęczy, to w dzień o kawalerii marudzi

Już wiem - ta kobieta to Janina Walicka, a zdjęcie przedstawia II Szwadron Śmierci we Lwowie przed wyruszeniem na front w okolice Zadwórza w sierpniu 1920.

Jesteś boski!

Pierwsza kobitka , regularny ułan , w Wojsku Polskim to Barbara Czarnowska , w Powstaniu Listopadowym , w Pułku Jazdy Augustowskiej . Dwudziestolatka , najpierw wszystkich oszukała podając się za chłopaka a potem jak odkryli , że ona dziewczyna to nie dała się usunąć i oficjalnym rozkazem ułanem-kadetem została . Za swoje rąbanie huzarów rosyjskich pod Sierpcem w 1831r. dostała Krzyż VM -srebrny. Dożyła 90tki , miała dwóch mężów , spoczywa na Powązkach . A do tego była ładna...

ARTYLAK napisał(a):Drogi Ułanie z Pacanowa niestety z żalem stwierdzam, iż nie będziemy mogli wypić o północy Twojego zdrowia o tej godzinie pijemy zdrowie naszych najwierniejszych towarzyszy - koni . Ale zapewniam Cię że dwie minuty po północy to już na pewno wypijemy Waćpana zdrowie. Choć wolał bym pić to zdrowie w Twoim zacnym towarzystwie

Powołując się na tą obietnicę pragnę nieśmiało zapytać, czy została ona spełniona, czy słowo dane przez 7DAK to tylko frazes?

Oczywiście było parę toastów po północy.
"Za tych co ich nie ma" ;
Ogólny "Za kawalerię" ;
Słyszałem też, że niektórym czka się do dziś