Z życia kawalerzysty

przez **Lucas** » 4 sty 2008, o 15:23

Drogi Ref-Renie, z szablą czy bez szabli.....
Ty i Szogun (zwłaszcza jak jest w formie).....
na każdym robisz wrażenie jak diabli......
i to się mieści, jak tuszę, w kawaleryjskiej normie....

przez **Ułan świętokrzyski** » 4 sty 2008, o 19:52

Widzę Zdzisiu, że to Forum wywiera na Ciebie bardzo pozytywny wpływ!

przez **ref-ren** » 5 sty 2008, o 19:28

Ułan z Sącza napisał(a):Drogi Ref-Renie, z szablą czy bez szabli.....
Ty i Szogun (zwłaszcza jak jest w formie).....
na każdym robisz wrażenie jak diabli......
i to się mieści, jak tuszę, w kawaleryjskiej normie....

Spieklem "raka" Zdzichu... ale dzieki...

/ref-ren/

przez **Ułan świętokrzyski** » 6 sty 2008, o 01:13

No chociaż raz Ty spiekłeś, a nie my....

przez **Piotrek** » 15 mar 2008, o 01:24

Skoro post dotyczy życia kawalerzystów, to za F. Skibińskim podam pewną anegdotę... Razu pewnego, bodajże przy okazji manewrów, oficerowie, jak to w zwyczaju bywało, zostali zaproszeni na obiad do pobliskiego dworu. Gdy stawili się na miejscu, ujrzeli urodziwą Panią Domu, krzątającą się i zapalającą świece w świecznikach. Uzupełniwszy wszystkie braki, pozostała jej jedna, ostatnia świeca. Na głos więc, sama do siebie powiedziała - i gdzie ja teraz mam tę ostatnią świecę włożyć? Po twarzach oficerów przebiegły uśmiechy, na co dowódca, widząc co się święci rozkazał - Panowie oficerowie - ani słowa !

przez **myta2** » 15 mar 2008, o 12:41

Ziemiński (por. 14PU Jazłowieckich) Wrzesień, Oflag, Wyzwolenie..... dobra książka ale pod koniec komuną zajeżdża

przez **Piotrek** » 15 mar 2008, o 20:31

Zajeżdża komuną strasznie ! Jakoś zraziłem się do tej książki, bo od mniej więcej 2/3 wychwala sojuszniczą armię radziecką, a jeździ po Andersie i jego żołnierzach. A do tego dość lakoniczna jest. Na początku zapowiada się nieźle, bo autor pisze, że był najbliższym przyjacielem por. Walickiego, który poprowadził szwadron 14 Pułku do szarży pod Wólką Węglową. Ale później same rozczarowania. Szlak bojowy Ułanów Jazłowieckich opisuje również Józef Bokota w "Ułańskich drogach" i wypada o niebo lepiej w porównaniu z Ziemińskim.

przez **myta2** » 15 mar 2008, o 23:41

dokładnie wygląda to jakby 14PU poza jedną potyczką z taborem niemieckim pod Poznaniem szarżą pod Wólką Węglową (no i oczywiście obroną stolicy) nic więcej nie robili w wrześniu

przez **Piotrek** » 16 mar 2008, o 00:56

A opis samej szarzy wygląda mniej więcej tak, że nagle autor usłyszał okrzyk "hurra" i wszyscy ruszyli galopem. Przesadził jakiś płot, gdzieś tam pogalopował i już po szarży. Przytacza oczywiście słynny fragment włoskiego dziennikarza o dowódcy galopującym na czele z uniesioną szabla, o rozwiniętym sztandarze, o tym jak karabiny zamilkły i jaki piękny był to widok. I w zestawianiu z tamtą relacją, tak często powtarzaną, sam opis autora tak heroicznego wydarzenia, jak szarża na stanowiska wroga, jest, nie zawaham się napisać - żenujący.

przez **myta2** » 16 mar 2008, o 03:21

niema co się dziwić autor pisał to w czasie kiedy był już pułkownikiem LWP nie byłoby to napisane dobrze gdyby napisał o wielkich czynach sanacyjnej armii, więc w zgrabny sposób napiał prawdę tak by uwczesny czytelnik upewnił się że jedyny słuszny kierunek to wielki czerwony brat. Tak przynajmniej to odczuwam po przeczytaniu książki,
w momencie jak opisuje organizacje wewnątrz obozu to w zasadzie tylko jedna jest słusznie opisana (pisze coś o 182 członkach zdeklarowanych ) a było tam ich około 7tysięcy,
nie chciałbym osądzać oficera i jego działań ale wydaje się że ten człowiek poprostu został zdeklarowanym komuchem z przeszłością (nawróconym) z złej drogi sanacyjnego oficera kawalerii. (przedmowa również go mniej więcej opisuje)

Z życia kawalerzysty

Kto przegląda forum