Myślę, że zgodzicie się Drodzy Ułani Księcia Józefa, że Temu Panu należy się osobny temat gdzie będzie umieszczony Jego życiorys. I aż mi wstyd, że tak późno zakładam go Jemu.
Kornel Krzeczunowicz ze starego rodu ormiańskiego osiadłego na południowo – wschodnich terenach Rzeczypospolitej urodził się 22 sierpnia 1894 roku w Bołszowcach.
W 1914 roku wstąpił do armii austriackiej, otrzymując przydział do 1 Pułku Ułanów, w którym służył do końca wojny. Walczył między innymi na froncie włoskim zdobywając srebrny medal waleczności. Podczas wojny studiował również prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, zyskując po wojnie doktorat. Do Wojska Polskiego wstąpił w 1919 roku we Lwowie. Przez krótki okres był tłumaczem przy włoskiej misji we Lwowie. Od marca 1919 roku służył w 8 Pułku Ułanów księcia Józefa Poniatowskiego i pozostał w nim do końca wojny polsko – sowieckiej, wpierw jako dowódca 4 szwadronu, a później jako dowódca Pułku. Pułkiem dowodził dwukrotnie, od 19 sierpnia 1920 roku do 15 października 1920 roku i od 20 grudnia 1920 roku do 30 marca 1921 roku. Pod Jego dowództwem Pułk wsławił się szarżami pod Krystynopolem, Komarowem, Szychowicą, zajęciem Równego i zagonem na Korosteń. Rtm. Krzeczunowicz odegrał chwalebną rolę w ostatniej wielkiej bitwie kawaleryjskiej pod Komarowem 31 sierpnia 1920 roku, gdy ostatecznie zadano klęskę 1 Konnej Armii Budionnego.
Marzeniem rtm. Krzeczunowicza było pozostać w Wojsku Polskim jako oficer zawodowy. Musiał jednak zrezygnować z tych zamiarów i zająć się rodzinnym majątkiem w Bołszowcach. Majątek ten został doszczętnie zniszczony podczas działań wojennych w 1916 roku. Przeszedł wówczas do rezerwy z przydziałem do ukochanego 8 Pułku Ułanów. W latach 1935 – 1938 był posłem na Sejm RP wysunięty przez Lwowską Izbę Rolną. Podczas swojej kadencji interesował się przede wszystkim sprawami rolnymi. Założył klub parlamentarny „Koło Rolników” i był jego generalnym sekretarzem. Był również prezesem Związku Ziem Małopolski Wschodniej. W roku 1938 awansował na majora rezerwy.
Po klęsce 1939 roku przedostał się do Francji przez Węgry. Ponownie był w wojsku. Na przełomie 1939 / 1940 roku był komendantem obozu WP w S.Meen-le-Grand w Bretonii. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie miał różne przydziały, m. in. :
Od lipca 1940 do lutego 1941 był w sztabie 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Od lutego do sierpnia 1941 roku był zastępcą komendanta miasta Glasgow, a od sierpnia 1941 do października 1943 komendantem. Od 1943 do 1945 był szefem Wydziału Opieki nad Żołnierzami dowództwa I Korpusu. W 1945 roku awansował do stopnia podpułkownika . Służył również w PKPR.
Po wojnie był referentem do spraw repatriacji w sztabie I Korpusu. Osiadł w Londynie i brał czynny udział w życiu braci kawaleryjskiej.
Odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, orderem Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi z mieczami, austriackim Srebrnym Medalem Waleczności i Krzyżem Karola I oraz innymi polskimi, austriackimi, węgierskimi i brytyjskimi medalami.
Ppłk. Krzeczunowicz był autorem następujących książek:
1/ Wspomnienia z podróży do Norwegii /1912/ i Egiptu /1913/1914/
2/ Ułani Księcia Józefa. Historia 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego 1784 – 1945 /Londyn 1960/
3/ Ostatnia kampania konna /Londyn 1971/
4/ Leon Sapieha /Londyn 1967/
5/ Historia jednego rodu i dwu emigracji /Londyn 1973/
6/ Wspomnienie o Generale Tadeuszu Rozwadowskim /Londyn 1983/
7/ Księga 200 – lecia Ułanów Księcia Józefa /Londyn 1984/
8/ redaktor: Rodowody Pułków Jazdy Polskiej 1914 – 1947 /Londyn 1983/.
Był również autorem wielu artykułów w „Przeglądzie Kawalerii i Broni Pancernej”. W latach 1980 – 1983 był redaktorem tegoż czasopisma historyczno – wojskowego /numery 99 – 110/. W 1984 roku otrzymał nagrodę pisarską Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, za całokształt pracy.
Był założycielem, wieloletnim prezesem i honorowym prezesem Związku Rolników Polskich w Wielkiej Brytanii.
Pułkownik Krzeczunowicz zmarł po długiej chorobie w Londynie 3 grudnia 1988 roku. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury.
Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej Tom XVIII Nr 131
